Taal­sterk naar het werk: de mas­ter­proef als proef op de som? 

Kir­sten Fivez en Dirk Ber­ck­moes  (Uni­ver­si­teit Antwerpen)

 

In veel oplei­din­gen vormt de mas­ter­scrip­tie het sluit­stuk van een aca­de­mi­sche oplei­ding. Stu­den­ten tonen met deze opdracht aan dat ze de eind­com­pe­ten­ties van de oplei­ding beheer­sen en klaar zijn voor de begin­nende beroeps­uit­oe­fe­ning. Ook op talig vlak moet de afstu­deer­scrip­tie vol­doen aan de ver­eiste uit­stroom­com­pe­ten­ties. Om hun scrip­tie te laten nale­zen op taal­fou­ten en for­mu­le­ring, scha­ke­len stu­den­ten wel eens fami­lie, vrien­den of andere hulp in. Bij gebrek aan dui­de­lijke afspra­ken rijzen er soms vragen over wat mag en wat niet.

In deze inter­vi­sie gaan we op zoek naar erva­rin­gen en argu­men­ten voor een onder­bouwd beleids­ad­vies in het hoger onder­wijs. Welke ver­wach­tin­gen leven er in het werk­veld? In hoe­verre kunnen werk­ne­mers hun tek­sten laten nale­zen? Kunnen erva­rin­gen en gang­bare prak­tijk uit het werk­veld als inspi­ra­tie dienen voor het beleid in het hoger onderwijs?